Dag 12: 7/6/2022 – De routine…..

Er worden al lang geen vragen meer gesteld over wanneer er wordt opgestaan. Ook wordt er ‘s avonds voor het slapen gaan niet meer over gebriefd. Dat gebeurt gewoon. Net zoals het ontbijt of het tanken zijn dat automatismen geworden…. Iedereen van het pack weet wel hoe die dingen ongeveer gaan verlopen….

De route beslaat vandaag ongeveer een 300 km. Tanken en gas erop. Het weer werkt vandaag zeker mee. Zonnig met af en toe een wolk maar goed van temperatuur. Na enkele wegenwerken met begeleiding door een paar mooie blondines komen we terecht op een slingerpaadje. Echt een ding om eens met je gat te schudden. Van links naar rechts, omhoog omlaag. De 26 volbloed paarden van mijn 2 cylinder hebben het zeer naar hun zin en laten de geoliede machine die de BMW is, lekker doen waar hij voor gebouwd is. Rijden GVD. Plots, na een kwartiertje volgas, was de Lu uit mijn spiegel verdwenen…. Om eerlijk te zijn viel het mij na een kwartier pas op. Als je rijdt moet je meer naar voor kijken dan naar achter natuurlijk, en toch zeker bij die afgrijselijke snelheden…. Een zéér korte pause en de Lu was er terug bij. Harley hé, genoeg pk’s maar geen bochtenwerk?

Bij het hoogste dorpje van Zweden toch maar even een rustpause ingelast. De sigaret én de fotoshoot van het bord welk vermeld dat dit het hoogstgelegen dorp is mogen natuurlijk niet ontbreken…

Na het rusten der paarden deze terug ingespannen en aangezwengeld. Nog wat eekhoorns en konijnen de stuipen op het lijf gejaagd. Meer wild zit er blijkbaar niet in vandaag…

de route van vandaag volgens de fotovolgorde

Door het lekker doorrijden hebben we vroeg in de namiddag onze 300 km reeds bereikt. Mission accomplished zoals ze dan zeggen. Dus op zoek naar een camping. Campings zijn in deze contreien nogal dik gezaaid dus het duurt ook niet lang of we vinden dan ook ons gerief. Net als gisteren hing er een telefoonnummer aan de deur. Bellen dus. Groot is echter de verbazing dat men na enige tellen Nederlands tegen ons begint te praten. Wij kunnen ons Belg-zijn toch niet zo goed verbergen blijkbaar. Dát was alweer een poos geleden, maar het deed ons duidelijk goed. De hut werd geboekt en de rest van de dag nemen we het ervan…..

ajus tot morgen: Koen en Lu

Geef een reactie

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *